Przed momentem miałem okazję oglądnąć kolejne zawody w wykonaniu Janusza Kołodzieja. I raz kolejny ten zawodnik zachwycił mnie swoją postawą i jazdą. Imponujące jest to z jaką on łatwością mija rywali. Dzisiejszy mecz z Atlasem, który oglądałem pokazał jego dojrzałość na torze, mimo młodego wieku. Anglia procentuje.
W jednym z biegów Kołodziej został na starcie, jednak w I łuku z dziecinną łatwością nabrał rozpędu i spokojnie mijał kolejnych zawodników jak pachołki. W innym biegu także został na starcie i nie atakował od razu szaleńczymi atakami przeciwnika, lecz najpierw pokazał mu się przy krawężniku, następnie pod bandą i dzięki temu w kolejnym łuku rywal był już zagubiony, bo nie wiedział gdzie zaatakuję Janusz.
Pierwszy wiek w seniorce jest ponoć bardzo trudny, Janusz jest w nim liderem Tarnowa, a także postanowił wrócić do Anglii. Odważnie, lecz widać czego chcę, a chcę być najlepszy. Szkoda więc, że w GP we Wrocku będzie tylko rezerwą toru, ale spokojnie – jeszcze nadejdzie jego czasu.
Inną nadzieją polskiego żużla na sukcesy w IMŚ jest Jarek Hampel – jego największym atutem są starty, Wrocławianin nie jest typem fightera i bardzo na tym traci. Tracił na tym nie będzie z całą pewnością Janusz Kołodziej, który jest coraz bardziej ukształtowanym żużlowcem. Tak trzymaj Koldi!
oby nie skończył tak jak Cegła i Siwy.
ale kto wie może za rok 
:D
na pełnej K w niego wieże i uważam że w jego karcie sukcesów z przyszłości będzie pare medali IMŚ w tym ten z najcenniejszego kruszca 
to gdyby nie mijał tak naszych jak niestety furmanki 